Mijn zus Elizabeth deed twintig jaar geleden haar eerste communie in Dominica. Haar dooppeter was daar missionaris. Ze wilde altijd al eens terugkeren. Mijn moeder heeft een vriendin Felicite en metekind Leandra in Dominica. Ook haar nonkel was daar missionaris. Ook zij wilde nog eens terug komen. Dat moment is er nu. En ook ik ben erbij. Ik ben momenteel samen met mijn ouders en zussen Elizabeth en Johanna op bezoek en vakantie in Dominica. Twintig jaar later. Dominica, een prachtig eilandje, kleiner dan West-Vlaanderen met een enorme rijkdom aan natuur, ook nog heel wat onontgonnen plaatsen. We maken hier prachtige wandelingen en uitstappen. Je hebt de zee, bergen, watervallen, meren, zelfs een kokend meer, zwavelbronnen, natuurlijke warmwaterbaden, een enorme diversiteit aan fauna en flora, prachtige zonsondergangen. Het is warm met dagelijks deugddoende regenbuien. Kortom, wij zien dat als ‘het paradijs’
IMAGE
IMAGE
IMAGE
IMAGE
Wat vreemd dat zoveel mensen in Soufrière, waar we logeren en ook de vriendin en metekind van mijn moeder wonen, nog maar een fractie van hun eigen eiland gezien hebben. Hun familie woont één dorp verder en het is jaren geleden dat ze er nog geweest zijn. Wij informeren hen hier over wat hun eiland allemaal aan prachtige natuur te bieden heeft. Het valt enorm op welke beperkte leefwereld de mensen hier hebben.
En wat ook opvalt is dat de mensen, vooral de jongeren hier, ondanks het weinige dat ze hebben, de vaak armoedige (althans in onze ogen) hutjes waar ze in leven, allemaal een smartphone hebben en hieraan verkleefd zijn. Er is iets veranderd bij de mensen, zo zeggen mijn ouders en zussen die hier eerder één of meerdere keren waren. Er is meer frustratie, weinig ambitie, minder blijdschap. Elizabeth was een beetje ontgoocheld in de nachtmis bij de overgang van oud naar nieuw. Ze herinnerde die vieringen van twintig jaar geleden als echte feesten. Dat zit er vandaag niet meer in.
Velen hangen wat rond. Ze leven in het nu zou je kunnen denken. Ik voel het eerder aan als hun leven ‘on hold’ zetten, er niet uithalen wat er inzit. Niet uit zichzelf en niet uit hun ei-land.
IMAGE
Ik vraag me af of het hen wel goed doet. Zo verbonden zijn met de hele wereld terwijl ze ‘vast’ zitten op hun eilandje. Hoe sterk zouden ze die buitenwereld niet idealiseren? Zovele jongeren verkleefd aan hun scherm. Het brengt hen volgens mij in een soort berust-hoop-wachtmodus. Kijken naar, en wellicht ook dromen van, het geïdealiseerde leven op hun smartphone. Zo raak je ont-worteld van jezelf en van je plek. Je ziet en voelt niet meer wat je wel hebt. Zonder stevige wortels in de grond kan het potentieel in iemand nooit voldoende voeding krijgen om te groeien.
IMAGE
Maar misschien is het bij velen onder ons niet anders. Ook wij idealiseren dit eiland wellicht. En hoe vaak idealiseren we het leven van anderen niet? Hoeveel tijd breng jij door in het leven van anderen, in het ‘volgen’ van anderen? En wat brengt je dat? Al die uren leef je meestal je eigen leven niet. Vaak ben je jezelf aan het profileren en (onbewust) aan het vergelijken met anderen. Meestal word je daar niet gelukkiger van. Een ander is vaak beter, mooier, vrolijker, gelukkiger, succesvoller,… zo lijkt het toch. Onbewust maakt dit maar al te vaak dat je jezelf minder voelt. De reclamewereld speelt hier maar al te graag op in. Ze laten ons identificeren met geïdealiseerde mensen, gezinnen en situaties en koppelen hier hun product aan. Coca cola verkoopt geen suiker, maar wel happinez. We trappen met zijn allen in de val.
Mochten we stoppen met onszelf te vergelijken met anderen, de reclamewereld valt op zijn gat in één moment. Telkens je jezelf vergelijkt met een ander, ‘vermoord’ je een stukje in jezelf. Zware taal, maar ik meen ze.
Treffend toch. Wij dromen van het leven van een ander en die ander droomt van het leven van ons. Wat maakt dat we zo geboeid zijn door het gaan en staan van anderen? Zou het kunnen dat we zelf niet meer goed weten wie we zijn en waar wat onze richting is? Zou het kunnen dat we onze eigen route wat kwijt zijn en de route van anderen beginnen volgen? Stel je je soms eens de vraag: Waarom doe ik wat ik doe? Welke behoefte probeer ik hiermee in te vullen? Wat zijn mijn drijfveren? Waar ben ik naar op zoek? Naar erkenning? Naar een ‘vind ik leuk’? Of wil ik gewoon ‘binnenkijken’ in andermans leven. En waarom wil ik dat?
Zouden we niet gelukkiger zijn als we weer wat meer met onze eigen leven bezig zijn? Als we onszelf weer wat meer wortelen in onze eigen wortels. We zouden weer veel meer zien wat we wel in ons en in ons leven hebben in plaats van wat we niet of wat anderen hebben. En als vanzelf voel je dan niet meer de behoefte om te ‘infiltreren’ in het leven van anderen of om je hele eigen doen en laten met de hele wereld te delen.
Ik heb niets tegen social media. Ik maak er zelf ook gebruik van en het biedt enorme mogelijkheden. Maar af en toe het hoe en waarom van je eigen digitaal gedrag eens in vraag stellen kan zeker geen kwaad. Ik ken intussen verschillende mensen die bewust hun hun facebookaccount hebben gesloten. Vaak mensen die gevoelig zijn voor de erkenning van anderen en zichzelf vaak vergelijken met anderen. Ze werden ongelukkig van al die schijnbaar gelukkige, perfecte mensen en gezinnen omdat hun eigen leven er zo niet uitziet. Ik hoor van hen dat het sluiten van hun account hen veel tijd, vrijheid en een veel beter gevoel oplevert.
Afgelopen maand was ik bijna drie weken van huis. Dankbaar dat mijn gezin me dit gunt. Het heeft me goed gedaan mezelf even letterlijk te ont-wortelen. Ik keerde vijf uur terug in de tijd. Letterlijk en figuurlijk. Veel gereflecteerd, veel bezonnen, met een afstand naar mezelf, naar het afgelopen jaar, naar mijn leven gekeken. Tot confrontatie en inzicht gekomen. Hier kan ik weer mee verder. Straks terug naar huis, ik ga dan letterlijk terug vooruit in de tijd. Het klopt. Naar huis. Ik voel meer dan ooit dat daar mijn echte wortels liggen.
Wil ook jij terug je eigen route ontdekken en volgen? Wil ook jij ontdekken dat alles wat je nodig hebt om echt gelukkig te zijn nu al aanwezig is? Wil je in 2017 terug meer naar de essentie, naar jouw essentie? Wil je je wortels terug wortelen en van hieruit wat je leven in potentieel geeft laten groeien? Wil je dit graag doen samen met mij? Op een concrete, praktische, pragmatische, met de voeten op de grond manier?
Ik ben graag jouw compagnon de route.
IMAGE
Vanuit een holistische visie op de mens en op stress biedt Mens Sana je drie krachtige Routes aan. Een route bestaat uit een seminariedag, gevolgd door drie maand online ondersteuning. Je kan de drie routes apart volgen. Indien je het volledige traject wenst te doorlopen is het aangewezen te starten met de route Versterk jezelf (28/01)|Energymanagement (24/02)*, gevolgd door de route Ont-wikkel jezelf (29/04)| Selfmanagement (19/01 of 28/04)* om af te sluiten met de route Bevrijd jezelf (23/09) | Mindmanagement (21/04 of 22/09)*. De keuze is aan jou.
*Routes voor Particulieren|bedrijven
Ik heb zelf nogal een haat-liefde verhouding heb met technologie. Daar waar ik zo sta voor persoonlijke groei, hou ik het op technisch gebied nogal graag bij het oude, het vertrouwde. En omdat technologie niet zo mijn sterkste punt is en ik op dit moment niet vlot verbonden ben met het thuisfront, schrijf ik momenteel nog steeds op mijn ‘oude’ website en kan je momenteel ook voor deze nieuwe routes nog op deze website inschrijven.
Via volgende linken vind je de kalender voor particulieren en bedrijven terug.
Hier heb je een blik op de seminariedag van de eerste Energymanagement route. Voor de routes die doorgaan in 2017 zijn alle ingrediënten hetzelfde, alleen kleinschaliger in de groene, gezellige Mens Sana omgeving.
IMAGE
Nog een praktische toeliching: ik krijg vaak de vraag of ik nog individuele begeleiding geef. Het tegen mijn ‘tijdsgrenzen’ aanlopen en ikzelf hebben ervoor gekozen alle aandacht te richten op de routes en het creëren van verdiepinscursussen. Ik ga bij het geven van de routes uit van het potentieel dat mensen zelf hebben, en heb tot doel hen dit te leren kennen en gebruiken. Ik geef ook advies en richtlijnen tot eventuele extra begeleiding of opleiding. Mensen die de drie routes gevolgd hebben en nog nood voelen aan individuele begeleiding, kunnen na hun traject doorheen de routes, indien gewenst, nog bij mij individueel terecht.
Ik wens elk van jullie voor 2017 een boeiende route toe, welke wegwijzers je hier ook voor mag volgen.
Van harte,
Barbele
Bedenksel (0)