Tijd om te ontwaken?

12.04.2017

Afgelopen maandag ben ik met mijn man Paul naar de sauna geweest. Ik bladerde er door een aantal weekbladen en werd getroffen door het ongelooflijke belang dat er in en via dergelijke tijdschriften gehecht wordt aan de fysieke dimensie van de mens. Precies alsof we als mens enkel maar een fysiek lichaam hebben. Precies alsof het geluk enkel te vinden is in een lichaam. Of dat je op zijn minst nooit volledig gelukkig zou kunnen zijn zolang je er niet ‘perfect’ uitziet. Precies alsof alle ‘mooie’ mensen automatisch gelukkig zijn. Blijkbaar hebben zovele mensen zich zo geïdentificeerd met hun fysieke vorm en zijn ze gaan geloven dat dit bepaalt wie en wat we zijn. Langzaam maar zeker zijn we onszelf gaan zien en ervaren als begrensd door ons lichaam en na verloop van tijd zijn we ervan overtuigd geraakt dat we in wezen een afzonderlijke entiteit zijn. Wat in werkelijkheid niet het geval is…

Hoe komt het eigenlijk dat we ons zo zijn gaan identificeren met de materiële dimensie van ons mens-zijn?  Hoe kunnen we zo ver afgeraakt zijn van onze kern? Hoe kunnen we zo vergeten zijn wie we echt zijn? We zijn vergeten waar het in het leven écht om draait. We zijn vergeten dat we ons lichaam (al dan niet perfect), ons huis, onze bankrekening, …. niet meenemen op het einde…. Wat we wel meenemen en hoe we herinnerd zullen worden gaat niet om de fysieke vorm, maar des te meer om wie we als persoon zijn geworden doorheen ons leven en onze ervaringen.

Naarmate we ons meer identificeren met onze fysieke dimensie, verengt ons gevoel van de werkelijkheid zich. We zijn massaal ‘in slaap gevallen’ en zijn vergeten wie we echt zijn. Wie voelt zich nog geconnecteerd met zijn échte ik? Onze slaaptoestand vormt de kern van onze onvrede en een groot deel van het menselijk lijden. Heel wat ‘industrieën’ verdienen veel geld vanuit deze ‘slaaptoestand’. Er valt niet veel te verkopen aan mensen die tevreden zijn met zichzelf… Het meest tragische is misschien nog dat we niet eens doorhebben dat er een probleem is.

Nu de lente en straks ook de zomer weer in het land zijn worden we des te meer geconfronteerd met het belang dat er wordt gehecht aan het lichamelijke. Vele mensen laden zich op aan het zonnetje die terug in het land is. Voor vele mensen betekent mooi weer echter vooral stress. Stress omdat je je letterlijk niet meer kan verstoppen onder de dikkere en donkere winterkledij. Stress omdat je niet voldoet aan het ideaalbeeld en hierop bekeken, be- of veroordeelt voelt. Wat eigenlijk alleen maar een uiting is van jouw eigen onzekerheid, jouw eigen lage zelfvertrouwen, jouw eigen lage zelfwaarde en je dus afhankelijk wordt van de erkenning en bevestiging van anderen.

Het is ook de periode waarin vele mensen terug bewuster met hun gezondheid bezig zijn. Een zuiveringskuur, meer bewegen, gezonder eten. En uiteraard is dat positief. Maar ik zie evengoed mensen die op een extreme manier met hun fysieke gezondheid bezig zijn. Ze raken verslaafd aan sporten of het eten van enkel gezonde voeding. Ze raken er helemaal afhankelijk van. En de vraag is of dat dan zo gezond is?  Ja, je kan ook ongezond gezond bezig zijn. Vele mensen vluchten in suiker, drank of andere verslavingen. Maar je kan evengoed vluchten in gezonde voeding of extreem sporten. Vluchten van wat? Van jezelf! Van jouw onzekerheden, van jouw verleden, van jouw angsten,…. Als je afhankelijk bent van iets buiten jou, is dat een reflectie van iets wat uit evenwicht is in jou. Dat ‘iets’ kan vanalles zijn: bevestiging van anderen, een bepaald cijfer op de weegschaal, een gevulde bankrekening, schoolresultaten van je kinderen, een proper huis, ‘brave’ kinderen, sportprestaties, ….

Wat ben je dan met je ideale maten als je je ontneemt nog te genieten? Als je je ontneemt om te leven?  Als de boodschap aan jezelf continu is: je bent niet goed genoeg als je niet voldoet aan…. ?

Wat heb je werkelijk aan een ordelijk, gestructureerd huis, als je vanbinnen alleen maar onrust voelt?

Wat heb je werkelijk aan een goedgevulde bankrekening als je je vanbinnen waardeloos voelt?

Wat heb je werkelijk aan erkenning en bevestiging van anderen als je vanbinnen geen zelfvertrouwen voelt?

Wat heb je werkelijk aan het compliment dat je een gemakkelijk persoon bent aan wie je alles kan en mag vragen als je jezelf voortdurend wegcijfert?

Zijn we met zijn allen vergeten wie we echt zijn? Zijn we massaal in slaap gevallen? Zijn we klaar om met zijn allen te ontwaken? Ik denk het wel.

Echt mooie mensen zijn mensen die een gezonde relatie met zichzelf hebben. Mensen die in vrede zijn met zichzelf zijn mensen die stralen. Ik denk aan een vrouw die ook aanwezig was in de sauna. Ze had een geamputeerde borst. Maar ze straalde -onopvallend- uit dat ze zichzelf accepteerde, dat ze wellicht ook de situatie had geaccepteerd. Het maakte die vrouw echt mooi.

Perfectie, het streven naar perfectie is niet meer wat mensen nodig hebben. Mensen hebben het nodig om te leven in plaats van te overleven. Mensen die zich ‘perfect’ tonen, werken ook steeds minder inspirerend. Perfectie inspireert niet.

Je bént niet een cijfer op de weegschaal, een diploma, een status, een bankrekening, een scheiding,… Je toont écht wie je bent in hoe je omgaat met je levensomstandigheden en met jezelf.

Zou het kunnen dat je de kans krijgt om te leren wat échte zelfwaarde of écht zelfvertrouwen is vanuit dat niet perfecte lichaam? Ook vanuit innerlijke onrust, relatieproblemen, slechte cijfers, ziekte, angsten…. krijg je kansen. Kansen om te groeien binnen jouw persoonlijke thema’s.

We ervaren de wereld, anderen en onszelf door een dikke filter van conditionering: hoe we ons hebben aangepast als kind en als volwassene door wat er van ons verwacht werd, door wat er als ‘ideaal’ werd voorgeschreven.

Wie we zijn kan niet worden begrensd of bevat door een lichaam en dus kan het lichaam niet zijn wie en wat we zijn. We ervaren ook ons lichaam door een dikke laag van aannames of hoe het zou moeten zijn. Hetzelfde geldt voor punten op een rapport, prestaties in de sport, geld op een bankrekening, ….

De buitenste laag is het lichaam. Als we dieper gaan komen we bij de ziel, wat niet toevallig onze ‘Ware Natuur’ wordt genoemd. Ik wens jou dan ook toe dat je jouw ziel, jouw ‘Ware Natuur’ terug mag ontdekken en dat je je ware natuur terug kan en durft te accepteren en respecteren. Het is het mooiste cadeau dat je jezelf kan geven.

Start met jezelf te accepteren zoals je nu bent, in al je aspecten.  Enkel dat is dé echte weg op lange termijn. Vanuit acceptatie werkt heel je systeem mee met jou. En met accepteren bedoel ik niet berusten. Als je berust, ben je slachtoffer. Vanuit échte acceptatie komt ook actie, zet je stappen die goed voor je zijn vanuit een respect voor jezelf.

We kunnen ons afvragen wat de impact is van het ‘sleutelen’ en ‘verbeteren’ aan en van je ware natuur? Hoe zou het komen dat zoveel mensen die een maagverkleining ondergaan, een nieuwe verslaving ontwikkelen? Omdat er via die maagverkleining niet aan de kern wordt gewerkt, enkel het symptoom wordt onderdrukt of weggenomen, wat resulteert in de ‘bijwerking’ van een nieuw symptoom, een nieuwe verslaving, een nieuwe vlucht van waar het echt om draait …

Hiermee wil ik niet zeggen dat een ingreep nooit verantwoord is. Mijn boodschap is ook niet dat we onszelf niet hoeven te verzorgen of geen aandacht hoeven te hebben voor gezonde levensgewoonten. Dat zeg ik helemaal niet! In heel wat gevallen zijn ook medische ingrepen absoluut de meest verantwoorde keuze. Het gaat vooral om welke boodschap je aan jezelf geeft, vanuit welke intentie je deze keuze maakt. Doe je het vanuit een respect voor jezelf? Of loop je weg van jezelf/van je thema’s? Denk je dat je dit onderscheid duidelijk kan maken voor jezelf?

vervangen door illustratie ontwikkel zelfliefde 

In het kader van de inhoud van deze blog breng ik graag de route Selfmanagement (voor bedrijven) (link toevoegen) en Ontwikkel jezelf (voor particulieren) (link toevoegen) in de kijker. Tijdens deze route ontdek je op welke manier je jouw ware aard niet respecteert. Als gevolg hiervan ervaar je stress, handel je vanuit een laag zelfbeeld, creëer je bepaalde lastige levensomstandigheden. Kortom, als gevolg hiervan leef je niet maar overleef je. Dit is vooral een innerlijk gebeuren. De buitenwereld krijgt dit beeld heel vaak niet te zien en je hebt het ook zelf vaak niet door.  Via het online ondersteuningsprogramma volgend op de seminariedag worden de inzichten uit de seminariedag  stap voor stap uitgediept en krijg je ook stap voor stap de wegwijzers in jouw ont-wikkeling aangereikt. Je kiest zelf hoe ver, hoe lang en hoe diepgaand je hiermee aan de slag gaat.

Barbele