Connection in de Action

03.08.2017

In navolging van mijn vorige blog (link toevoegen) de celllen blijven me inspireren, ook in hoe ze ons de weg kunnen wijzen uit de ‘crisissen’ in politiek, onderwijs en gezondheidszorg. De blogs hierrond zijn aan het rijpen en komen er wel op het juiste moment. ‘Het juiste moment’, het thema van de blog van vandaag. Alles komt op het juiste moment. Onderstaand bericht die ik een kleine twee weken geleden in mijn mailbox ontving, inspireert me hierover te schrijven.

NAAM Marieke
ONDERWERP schilderijmoment
BERICHT
Dag Barbele
Vandaag loop ik in de Action rond, plots valt er een schilderij’tje dat ik even ervoor nog in mijn handen heb gehad. ‘k Zet het dan maar terug en een ander valt naar beneden… Verwonderd over hoe ook dat nu weer naar beneden komt, zet ik dan maar beide weer terug. Een grappig moment, zo typisch en herkenbaar… Ik zie dan ook een vrouw lachen omwille van dat moment, dat we toevallig samen delen en kruis haar blik. Wat mij opvalt is een zekere openheid en zelfrelativering die zij uitstraalt. Ik vraag me onmiddellijk af wat zij zou doen in het dagelijks leven.
Ik kom aan de kassa, toevallig na deze mevrouw. Ze wil haar aankopen op een factuur laten plaatsen op Mens Sana, haar bedrijf. Ik sta achter haar en ben nu nog meer benieuwd wat deze mevrouw doet. Ik denk aan iets als yoga-toestanden, health… Ik kan het niet laten in dit slimme-telefoontijdperk en zoek onmiddellijk haar bedrijf op.
Het toeval wil nu, dat ik net een nieuwe vriend heb. We zitten zelfs nog niet in het stadium dat ik hem zo zou noemen, haha. Ik ben diegene die rationeel analyseert en de pro -en contra’s afweegt, wat blijft steken in de ballast van de contra’s. Als hij aan de toekomst denkt, ben ik in paniek en zeg ik ‘nee, gewoon hier en NU genieten’. Hij zegt mij vaak: ‘de simpele dingen zijn de beste, en ik ben maar een simpele jongen’. Op gevoelsmatig vlak is het alsof we elkaar echt bereiken en zien met zo’n enorme openheid, elkaar voelen van op afstand, zonder iets van scherm ertussenin, nog nooit ervaren op die manier 😊. Dan kijk ik op jouw site en zie ik onder ‘uit ‘t leven’ ‘volg je hart-s-tocht’. Dan klik ik op agenda en staat er ‘het beste moment om te leven is NU’ en de titel van je site ‘leven is simpel’. ‘k Weet niet goed waarom, maar ik wil dit met je delen. Ook al ken ik je enkel van het schilderijmoment. Inspirerende site trouwens, met eigenlijk nog wel wat andere raakpunten met zaken, issues die ik op vandaag in mijn leven tegenkom.
Tof!
Groeten Marieke

Waar een contact van hooguit drie seconden toe leiden kan… Mooi vind ik het hoe Marieke vanuit dit contact het vertrouwen voelt mij te mailen en zelfs over de prille relatie in haar leven te delen.

Blijkbaar is er iets wat ervoor gezorgd heeft dat Marieke in contact kwam met mij en via mij met Mens Sana en via Mens Sana met Compagnon de route. Waarom of onder welke vorm? Volstond dat moment of leidt het haar weer verder, binnen of buiten compagnon de route? Dat weet ik niet en dat hoef ik ook niet te weten.

Ik kan al een hele dag (en langer 😊) gelukkig lopen van zo’n mailtje omdat het weer zo’n mooi voorbeeld is van synchroniciteit. Synchroniciteit, wat is dat? Ik noem het ook wel het ‘zinvolle toeval’. Blijkbaar was het de bedoeling dat Marieke mij tegenkwam en daar komt het universum in tussen, want wij zouden dat allemaal niet geregeld krijgen.

Gebeurt het ‘zinvolle toeval’ toevallig? Nee, absoluut niet! Achteraf bekeken sta ik gewoon versteld van hoe hard het universum zijn best heeft gedaan om dit geregeld te krijgen. Daar kan geen topmanager aan tippen! Zo wonderbaarlijk is het gegeven synchroniciteit. Wat heeft ‘topmanager Youni’ (ja, zo noemen wij hem 😊) allemaal voor elkaar gekregen?

1. Ik doe niet graag boodschappen en al zeker niet van de ene naar de andere winkel (wat deze keer het geval was). Paul, mijn man, doet dat meestal en hij was thuis. Toch ben ik deze keer om één of andere reden zelf op boodschappentocht geweest.
2. Ik had verschillende posten te doen en ging de Action als laatste doen. Seppe, mijn zoon die mee was, zegt verschillende keren om eerst naar de Action te gaan.
3. Ik ga er niet op in en ben van plan eerst naar Mediamarkt te gaan nadat we Josse hebben opgehaald op de voetbal. Youni laat dit niet gebeuren. Een omleiding leidt me om… recht naar de Action!  ‘Zie je wel dat je eerst naar de Action moest!’, zegt Seppe zelfvoldaan.
4. Youni laat Marieke tot twee maal toe een kader met schilderij vallen. Ze begreep zelf niet hoe dat kon…
5. We hebben vanuit dit ‘schilderijmoment’ even contact, hooguit drie seconden.
6. Na dat contact was ik weer bezig met andere dingen. Bij Marieke bleef het contact hangen.
7. Marieke staat achter mij aan de kassa. Dat was mij helemaal niet opgevallen. Ik was haar wel opgevallen.
8. Ik heb nog nooit een factuur gevraagd in de Action, ik geef normaal mijn gewone kasticketjes in in mijn boekhouding. En nu vroeg ik er om één of andere onderbewuste reden wel naar, zelfs voor een klein bedrag.
9. Gezien ik nog niet in hun systeem zat, moest ik al mijn gegevens doorgeven. Ik had mijn ondernemingsnummer echter niet bij. Normaalgezien zou ik het dan zeker zo laten en toch liet ik Josse bellen naar Paul om mijn nummer door te geven.
10. Dat duurde even, mensen in de rij moesten wachten. Ik heb niet graag dat mensen omwille van mij moeten wachten. Ik vond achteraf gezien dan ook heel vreemd van mezelf dat ik niet gewoon zei ‘laat maar’, het ging ten slotte maar om een klein bedrag en ik kon ook gewoon mijn kasticketje in mijn boekhouding steken. Wat ik niet wist is dat de persoon achter mij, namelijk Marieke het wellicht niet erg vond om te wachten want zij kon op die manier aan gegevens geraken waarmee ze me kon opzoeken.

En dan zat het werk van manager Youni erop en is het een kwestie of wij hier al dan niet iets mee doen. Marieke heeft de signalen opgepikt en er ook iets mee gedaan. Geweldig vind ik dat!

Synchroniciteit is een wonderbaarlijk iets en hoe meer je je ervoor openstelt, hoe meer je het ervaart. Ik ervaar de laatste jaren steeds meer dergelijke momenten van zinvol toeval op heel verschillende manieren. Een contact, een boek, iets wat passeert op social media die mijn aandacht trekt, iets wat ik hoor, een teken van de natuur, een woord, een tekening, woorden van een kind, een zin uit een lied… De laatste tijd ervaar ik zelfs bijna dagelijks bewust momenten van synchroniciteit.

Als synchroniciteit een promintente rol gaat spelen in je leven, bevind je je vaak op een kruispunt. Je kunt het zinvolle toeval als kompas gebruiken en het helpt je bij het bewandelen van je levenspad. Je kan van hieruit zelf kiezen welke route je verder bewandelt. Momenten van synchroniciteit helpen je vaak bepalen of je blijft stappen op je huidige pad of overstapt op een andere route.

Stel jij je soms de vraag waarom er gebeurt wat er gebeurt?

Alles is met alles verbonden. Alles informeert alles op ieder moment. Er is méér tussen hemel en aarde. Ja, er is een ‘vierde dimensie’. De tijd en mensen zijn ook klaar voor het leren kennen en gebruiken van deze dimensie’. Synchroniciteit speelt zich hierin af. Het komt erop aan ‘in te loggen’ op deze vierde dimensie, tekenen van ‘youni’ te herkennen en ze vanuit vertrouwen te durven volgen.

Met compagnon de route maken we er onze missie van deze ‘vierde dimensie’ te leren kennen en gebruiken door ze te ‘ver-talen’ en ‘be-tekenen’. Op een praktische, pragmatische, onderbouwde, met-de-beide-voeten-op-de-grond-manier.

Synchroniciteit vertaalt zich heel vaak in ontmoetingen met anderen. Er is echter pas sprake van een echte onmoeting als er niets moet, ont-moet-ing,… wat is het Nederlands toch een rijke taal. Ook synchroniciteit dwing je niet af. Dat kan je alleen maar toelaten door je ervoor open te stellen en erop in te gaan.

Bij echte ont-moeting is er connectie. En vanuit de connectie met de ander kan je in connectie komen met jezelf. Het verhaal van Ine is hier een mooi voorbeeld van. Ine was de connectie met zichzelf helemaal kwijt. Vanuit de connectie met een ander kwam ze terug in connectie met zichzelf. En intussen heeft ze van connectie via compass to connection haar levensmissie gemaakt. We hebben haar verhaal opgenomen in onze ‘volg je hartstocht’ rubriek. link toevoegen

Synchroniciteit, connectie, ontmoeten, … Het heeft veel met elkaar te maken, ze hebben elkaar zelfs nodig. Vanuit synchroniciteit kan ontmoeting ontstaan en binnen  ontmoeting kan connectie en synchroniciteit voelbaar zijn. Daarom is het ook zo waardevol in te zetten op ontmoeting. In je eigen prive-leven, maar ook in organisaties. En daar heeft Naomi haar doctoraatsonderzoek rond gemaakt. Dit onderzoek heeft geleid tot de realisatie van het boek ‘Ontmoeten is simpel… maar niet altijd gemakkelijk’, ook Inne Hemeryck en Liesbeth Lambert werkten hier aan mee.

Ik heb dit proces van dichtbij mogen volgen en kan zeggen dat ook dit boek heel erg vanuit ont-moet-ing, connectie en synchroniciteit is ontstaan. En er is meer. Vanuit dit boek is de website www.ontmoetenissimpel.be gerealiseerd. Neem er gerust eens een kijkje.

Je leest er ook het schrijfsel ‘klein maar betekenisvol’ (link toevoegen) van Naomi. Blijf je graag op de hoogte van de verdere ontwikkelingen hierbinnen, laat er dan je mailadres achter. Ben er graag bij op de voorstelling van het onderzoek en het boek? Zet 20 oktober dan alvast in je agenda. De ontbijtsessie — met ruimte voor informele ontmoeting — gaat door in Gent van 8u30 tot 10u30. De formele uitnodiging volgt nog.

Door zelf op verschillende manieren in het thema ontmoeten ondergedompeld te zijn, groeit bij mij het idee om de levensechte verhalen van de ‘zinvolle ontmoetingen’ uit mijn eigen leven te bundelen. En dat zijn er intussen heel wat. De laatste twee weken zelfs vier! Elk van die vier weet het wellicht wel… Een rode draad in deze bundeling zal zijn hoe je in de ontmoeting met de ander eigenlijk jezelf ontmoet. In lijn hiermee geef ik je hierbij graag de link mee naar het tweede deel van de inspiratiesessie. In dit tweede deel ga ik in op waar het écht over gaat als we op één of andere manier uit evenwicht gaan of stress ervaren. En ook hier komt het er altijd opnieuw op neer dat we het contact, de ontmoeting, de connectie met onszelf verloren zijn.

Heel wat linken om je tijdens deze vakantieperiode te laten onderdompelen.

Heb je zelf ervaringen waarin een ontmoeting heel veel voor jou betekende en duidelijk geen toeval meer kon zijn? Het zou fijn zijn als je dit deelt in de reactieruimte hieronder.

Ik wens je verder nog deugddoende zomerweken, met mooie ontmoetingen, connectie en wie weet zelfs voelbare synchroniciteit.